Geceleri uyur musun
Ben çoğu gece uyuyamam
Gökyüzü düşecek gibi gelir
Siz bilmezsiniz karanlıktır nefesi
Yüzyüze boğuşurken içime işler
Benim içim ona geçer
Mavileşir,gider insanlar kadar
Gecedir içimde kalan
Herkesin derdi yanar zayıflarım
Herkes kadarlığımdan kimseyim
ki
Sönmemiş bir mum gibi içim
Sönmemişte bitmiş eridikçe gidememiş
Aydınlığı karanlık çağımdaymış
Gökyüzünden bakarmış ay kadarmış
...
Bu bir masaldı iki heceli
Çünkü sen aydınlatırdın geceyi
Kaç çağ ileri gittin bilemedim
Ben hala ilkindeyim
Ölüme giden yolun asfalt olmasını dilemek ne bileyim yarım kalan bir kitap ya da tamamlanmış bir hayat.. Çok karışmış kafam ki çoklaşmışız baya Bu vicdandan kaçıp koşacak arınmayan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder